ပန္းႏုေရာင္ၿပကၡဒိန္ေလးရဲ့ ေန့စြဲမ်ား

(၁)
ကမာၻၾကီးက ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို သပ္ဖယ္ၾကည့္တဲ့ ည ....
ပိုး..ကို က်ြန္ေတာ္ သတိရလိုက္တာ..
လေရာင္ဆမ္းတဲ့သူ့မ်က္ႏွာ ရွင္းသန့္ထံုသင္း
ပြင့္ဖက္ေတြနဲ့ ခပ္ဖြဖြ ပစ္ေနၾကတယ္။

ရင္ခြင္အစစ္မွာ ဟန္ေဆာင္တတ္သူတစ္ေယာက္ ..
ကိုယ့္အခ်စ္ကိုယ္ ပခံုးေပၚတင္ သြားေနတယ္
က်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ပိုးရဲ့ရင္ခြင္ဟာ ..ဝင္ခြင့္မရေသးတဲ့ ၿမိဳ့ေတာ္ပါပဲ...
ဘယ္ေန့လဲ ...ဘယ္ေတာ့လဲ...။
အခုေရာ ...ဘယ္လိုလဲ...။

ႏွင္းဆီဆူးခ်ြန္ေတြ အဆိပ္ၿပင္းၿပင္းေတာက္...
သူ့ရင္ခြင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားၾကလိမ့္မယ္။
ေဝးရာကိုသြား
အေဝးဆံုးမွာေန....

(၂)
က်ြန္ေတာ္ မွတ္ထားသမွ်
ပိုးရဲ့.. အၿမင္ အၾကည့္ေတြက သိပ္ေဖာ္ေရြလြန္းတယ္။
ရယ္သံေတြလႊမ္း ၊ ေပ်ာ္စရာေတြကမ္း
သူ့ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးေတြ ဖြင့္ဖူးတာ မၿမင္ဖူးေအာင္...
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ့ ရုန္းအုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။

အခ်စ္က သတိရၿခင္းကို တြန္းပို့
အခ်ိန္အထပ္ထပ္တိုင္ေအာင္ လြမ္းရေစသလို
ပိုးက
က်ြန္ေတာ့္ညကို တစ္ၿပင္လံုးခင္း ပံုရိပ္ေတြနဲ့ ေၿခဆင္းေနထိုင္တယ္။

မာနမကပ္ ၊မုသားမတြယ္၊ ေမတၱာေရၾကည္စက္နဲ့
အို....ပိုးေရ
မ်က္ရည္က်တဲ့လက္ေတြနဲ့ ဗံုတီးခဲ့ရံုသာမက
သူမအတြက္ က်ြန္ေတာ့္ရင္ခြင္
လြင္ၿပင္တစ္ခု ၿဖစ္ေပးခဲ့တယ္။

"ခ်စ္ရသူ" အမည္တပ္
ေရဝင္ေၿပးလွည့္ ေရေအးၾကည္သာ
ကန္ပိုင္မာလ်က္ ၾကိဳေနၿပန္တယ္။

(၃)
အိပ္မက္က ညထဲတိုးဝင္သြားပီး
လူက အိပ္ရာေပၚက်န္ေနခဲ့တယ္။
က်ြန္ေတာ့္အတြက္
သူ့ရင္ဘက္ကို က်ြန္ေတာ္ၿပန္မက္လို့မရဘူး။
က်ြန္ေတာ့္ "ပိုး"ကို နားခ်ေပးၾကပါ။

အနာဂါတ္မွာ ရုပ္ၾကြင္းၿပစရာမရွိတဲ့
အေရၿပားတစ္ေထာက္စာ လူခ်ြန္တစ္ဦးက
ပိုး ရင္ခြင္ကို က်ြန္ေတာ့္အရင္ယူသြားတယ္။

အူႏုေခြဝမ္းဗိုက္ထက္ က်ြဲခတ္ခံရသလို
စိတ္မာန္ၿပင္းၿပင္း မုန္တိုင္းဆင္လာတယ္။
စကားလံုးနဲ့တားတား စည္းနဲ့ၿခားၿခား
ရင္ဘက္ေပၚက ၿမတ္ႏိုးၿခင္းက မပ်က္ၿပယ္သြားပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ေပါ့...ပိုးရယ္

(၄)
ပိုးမွာ...နာက်င္ေနရတဲ့ ခ်စ္ၿခင္းဒဏ္ရာေတြ
ေတးသြားမႈိင္းမႈိင္းၾကီးေတြနဲ့ ရွိေနတယ္။

က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဒဏ္ရာေတြ ေပြ့ပိုက္ထားသူ
သူ့ကို ထူလို့ မကူညီေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ပိုးမွာ....
သစၥာကို မသိ၊ ေခ်ာ့ၿမွဴၿခင္းမရွိ၊ သြားမယ့္လမ္းမတူ
သူခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။

ပိုးဟာ...
အႏုပညာနဲ့ မေဖာ္ၿပႏိုင္စြမ္းတဲ့ အလြမ္းခန္းေတြကို
ရင္ဘက္နဲ့ ဝတ္ဆင္ထားသူၿဖစ္တယ္။

ပိုးက....
အၿခားေသာ မိန္းခေလးေတြထက္ ပိုမထူးၿခားပါဘူး။
လိပ္ၿပာေတာ့ ပိုလွခ်င္လွမယ္။
က်ြန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္ခဲ့တယ္ေလ။

(၅)
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္
မိုးပက္မွာစိုးလို့ သူ့ဆိုင္ခန္းေလးဝိုင္းၿပင္ေတာ့
ပိုးရဲ့ ရယ္သံေလး ခ်ိဳခ်ိဳေတးေပါ့။

စိတ္လိုရင္ ကဗ်ာေတြစပ္
ရင္ဘက္ကိုဆြဲဖြင့္ နံရံေတြ ၿဖိဳဖ်က္
က်ြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံအတက္အက်
စာရြက္ေပၚမွာခ်ၿပခဲ့တယ္။

ပိုးက စကားတစ္လံုး ၿပန္ေၿပာလာရင္
တည္ၿငိမ္မႈကင္းစင္
ေလာကၾကီးက ရွိသမွ်ေသာအၿပံဳးေတြ
က်ြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚ အကုန္ေရာက္လာၾကတယ္။

"သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါ" တဲ့
လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ ရင္ေငြ့တစ္စံုနဲ့ ေက်ာက္သားထက္ေငးငိုင္
က်ြန္ေတာ္ကလည္း အခ်စ္ၾကီးခဲ့တယ္။

က်ြန္ေတာ့္ အလြမ္းဇာတ္ ဝကၤပါပတ္ခဲ့ေပါ့။

(၆)
ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ မနက္ၿဖန္ကို ဖြင့္ၾကည့္ဖို့
ပန္းႏုေရာင္ဓားသြားတစ္လက္က လိုေနခဲ့ပီ။

က်ြန္ေတာ္က ၿဗီလိန္ၾကီးလုပ္၊ သူမက သီတာေဒဝီမင္းသမီးလုပ္
သူ့အခ်စ္ကို ရယူလိုသူ သရုပ္နဲ့
ေလးကိုင္းၾကီးကို က်ြန္ေတာ့္စိတ္နဲ့ "မ"တင္ၾကည့္ဖူးတယ္။

က်ြန္ေတာ့္ အလင္းဆန္ဆန္ၿပတိုက္ၾကီးရဲ့ သူရဲေကာင္းက
ရာဝဏပါပဲ
ရာဝဏဘက္ကအားၿပဳ၊ ရာမကို အမုန္းမေက်၊ က်ိတ္ခြဲ
က်ြန္ေတာ့္ရင္ဘက္ ရာဝဏလို ၿမွားအစင္းစင္း စိုက္ခဲ့ၿပန္တယ္။

ပိုးက သတိမရ...က်ြန္ေတာ္က သတိရ
က်ြန္ေတာ္ သတိရလည္း ပိုးမသိ...က်ြန္ေတာ္ပဲသိ။

ဇာတ္ဝင္ခန္းေလးတစ္ခုက ေၿပာတယ္
"တမ္းတသူက လြမ္းရၿမဲ"တဲ့။

(၇)
ဒဂါၤးၿပားေလးမွာ ေခါင္းနဲ့ပန္းကပ္ထားတာကမွ ေဝးဦးမယ္
က်ြန္ေတာ္က ပိုးနဲ့နီးကပ္ေနခ်င္တာ မလြဲမေသြေပါ့..။

သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖတ္တဲ့နမိတ္နဲ့ ပိုးရင္ထဲက ပံုဖမ္းကားခ်ပ္
လြဲမွားေနတာ ဘာၿဖစ္လို့လဲ...
က်ြန္ေတာ္နဲ့ ၿပကၡဒိန္မ်ား တေရြ့ေရြ့ေဝးသြား။

က်ြန္ေတာ္က ပန္းကိုလိုလို့ အပင္ပ်ိဳးသူ..
ေရေလာင္းလိုက္၊ ေပါင္းသင္လိုက္
စိတ္ကူးထားတဲ့ ေမႊးရနံ့မ်ိဳး၊ ပြင့္ဖက္မ်ိဳး
ေလေၿပရိုင္းေတြနဲ့က မေသခ်ာ။

ဘီလူးေတြနဲ့ ခဏခဏတိုက္တယ္
ၿခေသၤ့ေတြနဲ့ ခဏခဏကိုက္တယ္
အဲ့သလိုနဲ့...
ပတ္ဝန္းက်င္အၿမင္မွာ က်ြန္ေတာ္ဟာ လူမိုက္ၾကီးၿဖစ္လာတယ္။
ၿဗီလိန္တစ္ေယာက္ရဲ့ စစ္ရထား ၿမွားကာေတြဖြင့္လို့
လက္နက္ေလးၿမွားေတြ
တစ္စင္းတစ္လက္စီ ရင္ခြင္ကို နင္းၿဖတ္ေစသည္....။

(၈)
တစ္ေန့ေသာအခါက....
ဆံပင္ခပ္ဝဲဝဲေလးကို ဆည္းဆာလိုအုပ္ရံုထားတဲ့
ဒ႑ာရီဆန္တဲ့အလွ
က်ြန္ေတာ့္ရင္ကို အနီေသြးၿခယ္ခ်တယ္။
က်ြန္ေတာ္...
ေမွ်ာ္ေယာင္ဖူးေမာ္၊ ေဘာင္ခတ္မ်က္ဝန္း
ေရႊသမင္သည္သာ ရံႈးနိမ့္သြားရၿမဲ...

ပိုးဟာ...
က်ြန္ေတာ္ေလွ်ာက္မယ့္အနာဂါတ္မွာ အိမ္မက္ရဲ့သမီးပ်ိဳၿဖစ္တယ္။

ရင္ခုန္လႈိက္ေမာ၊ ေသြးလြန္ေနတဲ့ ဇရပ္ပ်က္
ေတးသီခ်င္းမဆို
က်ြန္ေတာ္ ေတြးရင္းငိုတယ္။

ပိုးရယ္...
လူတစ္ေယာက္က ၿမစ္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ ၿဖစ္ကူႏိုင္မွာလဲ...
ဆိုစကား.......

ၾကမၼာကံရဲ့ အေရး၊ အဖတ္၊ အေၿပာ
သဘာဝလို ဝတ္ရံု
ကံထမ္းလာတာ မၿမင္ရ
လွံထမ္းလာတာကို က်ြန္ေတာ္ၿမင္ေနရ။

ပိုးရဲ့ အမူရာတို့က....
ကိႏၷရီကိႏၷရာတို့ ကသလို တစ္ၿဖည္းၿဖည္းနဲ့ လြင့္ပ်ံလွပလာေနခဲ့။

(၉)
ကႏာၱရသစ္ပင္တန္း ေၿခာက္ေသြ့ေသြ့ပူေဇာ္
ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ့ မွာတမ္း
ဓားကိုလည္းဆုပ္ကိုင္ရင္း လမ္းကိုလည္းၿပတင္းဖြင့္ရင္းလာခဲ့...

ပိုးဟာ
မီးေတာက္ေတြ အညြန့္တလူလူထတဲ့ ေတးဂီတကို
ေပါက္ကြဲအားေတြနဲ့ ေပါင္းစပ္
စိတ္ေၿဖရာ နာဆင္တတ္တယ္။

"ပိုး ခ်က္ေက်ြးမယ့္
ထမင္းတစ္လုပ္ တုတ္တစ္ခ်က္
က်ြန္ေတာ္ လက္ပိုက္ရပ္ပီးစားမယ္။"

သစ္ပင္က
သူ့အကိုင္းကသစ္သီး ရင့္မွည့္ေနပီလို့ ထင္ေနတုန္း
ခုန္ခ်လိုက္ရေအာင္ေလ...

အလင္းေရာင္မဲ့စြာ က်ြန္ေတာ္ရွိရာကမာၻ
အေမွာင္ေတြလွည့္ကြပ္
အညတရၾကယ္ေလး ေဖြးေနေအာင္ ပြင့္ထြက္...။

(၁၀)
ပိုးေရ....
"၁။ကိုယ္ကလည္း ခ်စ္ရမယ္။
၂။ကိုယ့္ကိုလည္း ၿပန္ခ်စ္ေအာင္လုပ္တတ္တယ္။
အဲ့တာမ်ိဳးကို မိန္းမလို့ေခၚတယ္" တဲ့

က်ြန္ေတာ့္ ...ေနေရာင္မွာေဖြးတဲ့ ဓားသြား ..လေရာင္နဲ့ေအးတဲ့ ေမတၱာ
ၿမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုၿဖိဳ
ပိုးကို အေကာင္းၿမင္စိတ္နဲ့ ၾကိဳလို့ေနမယ္။

ေန့ ည အသေခ်ၤ
ႏွလံုးသား၏ အၿမင္အာရံုကို ပဝါၿဖဴၿဖဴစည္း
ပိုးတစ္ေယာက္ကိုပဲ ခ်စ္တတ္ေစသတည္း.....။

ၿမစ္ေရခ်စ္ၿခင္း အစုန္အဆန္ဆင္း
ၿမစ္ေရခ်စ္ၿခင္း အစုန္အဆန္ဆင္း

တိက်ေသခ်ာေနတဲ့ စုတ္တီးစုတ္ပဲ့နံရံ
ပံုရိပ္စစ္ေတြ အန္တယ္။
ပန္းခ်ီေဆးတံ၊ မိုးတစ္ဆံုးေလတစ္ဆံုး ကင္းဘတ္တစ္စ
တိမ္ရုပ္ေတြ ပ်ံသန္းက်တယ္..။
ပိုးရယ္...

(၁၁)
ပိုးဟာ....တခါးေတြကို နာရီနဲ့ပိတ္
ညေမွာင္ရင္ အၿပင္မထြက္တတ္တဲ့ မိန္းခေလးမ်ိဳးၿဖစ္တယ္။

ေဆးစြဲေနတဲ့ သစ္ပင္အိုၾကီးမွာ ေရႊဝါေရာင္ေလးပြင့္ေနသလို
ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ပ်က္ထဲ
ပါးကြက္ၾကားအိုေလး ေက်ာက္ၿပင္ေသြး လိမ္းၿခယ္။

ပိုးရဲ့ ဘာသာေဗဒကို
သီအိုရီနဲ့တြက္တြက္၊ ကဗ်ာနဲ့က်က္က်က္
အဓိပါယ္ကို ဘယ္လိုရွာရွာမေတြ့ခဲ့။

က်ြန္ေတာ္.
နံနက္ခင္းကို မရေတာ့ေပမဲ့ ေရာင္ၿခည္စက္ကို ပိုင္ေသးတယ္။
လင္းေတာက္ၿဖာၿဖာ
ေဆာင္းတစ္ၾကိမ္....မိုးတစ္ၾကိမ္ အသက္နဲ့လဲလို့ ရဲရင့္ၿပေန...။

(၁၂)
ပိုးရဲ့ ဥပါယ္တံမ်ဥ္မွာသာ
ေရခဲၿမစ္ကိုထိုးခြဲတူးဆြ.. မိုးအလင္းအိပ္စက္
ေတြ့ဆံုၿခင္းၾကိဳးတစ္စမွာ ခြဲခြာရန္ေတြသီခ်ပစ္ခဲ့...။

ရင္ဘက္ကို ဖြင့္ၾကိဳရံုကလြဲလို့
ေဖာ္ေရြမၿပတတ္ဘူး...
ေဝးကြာ....
ေရာက္မလာ...အေဝးမွာ။

ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြက ဘယ္အရာမွ တိမ္ပမသြားဘူး။
လက္ေတြထဲ ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္စ တလဲ့လဲ့ရွင္သန္ခ်ည့္ႏွဲ့..
ေၾကမြသြားေအာင္ ဆြဲငင္..အားအင္...

ပိုးရဲ့အနာမွာ... လိပ္ၿပာတစ္ေကာင္လိုသာ ရစ္ဝဲေနခ်င္ေတာ့တယ္။

(၁၃)
လမ္းေတြကို ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေၿခေထာက္ေတြ အိုေဟာင္းသြားရင္
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရာက္မယ္။
ႏွင္းဆီဆူးသြား အဆိပ္ၿပင္းၿပင္းေတာက္ေနတဲ့ရင္ခြင္ကို
သံေက်ာက္ေတြနဲထုလုပ္ထားတဲ့ လူတစ္ဦးလာမယ္။

ခ်စ္ၿခင္းကိုမသိ၊ သံေယာဇဥ္ကိုမတြယ္တာ
အဲ့လူဟာ ငါေပါ့ ပိုးရယ္...
ၿပန္လည္ေတြ့ဆံုခြင့္ေတြကို ဘံုအထပ္ထပ္မွာ ဆုတည္လို့ရမလား။
ငါ့ေရွ့မွာ မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြ အနတၱအကြာအေဝးကို ဆုတ္ခြာေၿပးၾကတယ္..။

ခ်စ္သူ့ရင္ခြင္
ခ်စ္သူ့ဥေပကၡာ

နကၡတ္တာရာနတ္မင္းေတြက
ငါ့လက္ဖဝါးေပၚမွာ အက္ေၾကာင္းရွည္ေတြမန္းမႈတ္
က်ြန္းၾကီးတစ္က်ြန္းလုပ္လို့ ဖန္းဆင္းထားပစ္ခဲ့ၾကလို့သာေပါ့..။

ပိုးရယ္...

ၿပသဒါးတစ္လွည့္ ရက္ရာဇာတစ္လွည့္
ကိုယ္စီ နန္းတက္ၾကတဲ့
ပန္းႏုေရာင္ ၿပကၡဒိန္ေလး
ရင္ကြဲနာေတြကို တန္း စီ လို့ ခ် ေရး ထား ခဲ့ ပီ ......။

+++++++++++++@ညရိုးရာ++++++++++++++
(ၿပိဳင္ပြဲဝင္ကဗ်ာ)